سپاس و ستایش بر نام خداوند عیسی مسیح، خداوندی که در جستجوی گمشدگان است.
سالها پیش برای تحصیل عازم اروپا شدم.پس از چند سال اقامت تحت تاثیر تفکر ماتریالیستی جامعه و اطرافیان، دیگر اعتقادی به خدا نداشتم و جهان را از لحاظ مادی و خوشگذرانی و لذت بردن از زندگی می‌‌دیدم.تا اینکه در سال‌های پایانی تحصیلم مشکل مالی بزرگی برایم پیش آمد. به خاطر یک سانحه رانندگی (که در بی عدالتی محض تمام تقصیر‌ها به گردن من افتاد)،مجبور بودم هزینه تحصیلی دانشگاه و پولی را که ماهیانه برای مخارج زندگی از خانواده گرفته بودم و میگرفتم، به ناحق به عنوان خسارت بپردازم.
هزینه خسارتی که با بی عدالتی مجبور به پرداختش بودم، بیش از حد توانم بود.و جرات بیان این اتفاقات را به خانواده نداشتم چون نمی‌‌خواستم نگرانشان کنم. با پرداخت آن خسارت سنگین به صورت اقساط، هزینه دانشگاه و کرایه خانه، عملا پولی برای خورد و خوراک نداشتم.
در یک غروب سرد زمستانی که تمام روز را فقط یک نان و یک بطری آب خورده بودم و در ایستگاه منتظر قطار بودم، گرسنگی، بی عدالتی دادگاهی که پرداخت خسارت را به ناحق به من تحمیل کرده بود ، اتمام پایان نامه و فکر تامین هزینه زندگی و دانشگاه و دوری از خانواده چنان مرا دلتنگ کرد که با خود گفتم: اکنون برادرم در جای گرم پیش پدر و مادر بدون هیچ مشکلی در رفاه کامل زندگی می‌‌کند غذای خوب خورد و طعم گرسنگی را نمی‌‌چشد، اما من کارم به جایی رسیده که حتی پولی برای خرید یک نان ساده ندارم چه برسد به اینکه این همه مشکل را حل کنم.خدایا آیا هستی آیا این بی عدالتی و ظلمی که(از طرف دادگاه) در حق من شده، آیا گرسنگی و بی کسی و درماندگی مرا در این سرما در این غربت میبینی؟ اگر هستی و وجود داری یک نشانه و علامتی به من نشان بده. بعد با خود گفتم از مشکلات زیاد دیوانه شدی و با خود حرف می‌‌زنی.کدام خدا؟ خدایی وجود ندارد.
برای رها شدن از این افکار و سرمای کنار ریل به داخل سالن ایستگاه قطار رفتم.مردی متشخص با ظاهری آرام جلو آمد و سلام کرد.با خود گفتم شاید سوالی دارد یا چیزی می‌خواهد.با بی حوصلگی سلامش را جواب دادم. با مکثی انگشت اشاره را رو به من کرد و گفت: خدا تو را دوست دارد! و رد شد. بهتم زده بود.قادر به حرکت نبودم.چگونه ممکن بود؟ پس از چند ثانیه که به خودم آمدم به دنبالش رفتم و خارج از ایستگاه او را یافتم.گفتم: این همه خارجی اینجاست تو چرا سراغ من آمدی و میگویی که خدا تو را دوست دارد؟ من اصلا به خدا اعتقاد ندارم.با متانت انجیل کوچکی را از جیب پالتو یش در آورد و بخشی را برای من خواند.گفتم: من میگویم به خدا اعتقاد ندارم آنوقت تو برای من انجیل میخوانی؟گفت:اکنون دوره ضد مسیح است اما زمانی میاید که تو ایمان پیدا میکنی.
پس از چند ماه که روی پایان نامه‌ام کار می‌کردم،قانون ساده پایستگی انرژی توجه‌ام را جلب کرد: انرژی نه به وجود میاید از بین میرود فقط از صورتی به صورت دیگر تبدیل میشود!با خود گفتم آیا روح یا آنچه درون جسم من است (و به کالبد من جان میدهد)، و به نوعی انرژی به حساب می‌‌آید هم شامل این قانون میشود؟ پس اگر من بمیرم این روح با مرگ من از بین نمی‌رود!!!به ناگاه حرف آن پیرمرد در ایستگاه قطار یادم آمد.اکنون میتوانستم با برهان علت و معلول برای این جهان خالقی فرض کنم اما این فرض در ذهن و مغز من بود نه در قلبم.
سالها بعد که به هلند آمدم، به دعوت دوستی که شخصیتی آرام و دلنشین داشت، به کلیسا رفتم.در همان جلسه به داستان پسر گمشده برخوردم.خودم را در آن داستان دیدم چون کلمه به کلمه این داستان را در زندگی حس و تجربه کرده بودم.این اولین باری بود که داستانی از انجیل می‌‌شنیدم. دوباره به یاد آن پیرمرد و حرفش در ایستگاه قطار افتادم: خدا تو را دوست دارد!!!از دوستم یک انجیل به زبان فارسی خواستم که بیشتر مطالعه کنم.با خواندن کتاب مقدس و یاداوری گذشته خود،حضور عیسی مسیح را در زندگی خود بهتر درک می‌کردم. او بارها در زندگی من آمده بود اما من نابینا بودم.کسی که از سالها قبل چون شبانی مهربان به دنبال من گمشده بود. کسی که روح القدس را به زندگی من آورد و مرا به آغوش خدای پدر رساند. آری برادر و خواهر عزیز خداوند قول میدهد که شمارا هرگز تنها نخواهم گذشت و ترک نخواهم کرد (عبرانیان باب۱۳ آیه۵)و هرکس به عیسی مسیح ایمان آورد و روح مقدس او را در قلب خود بپذیرد،حیات و زندگی جاویدن خواهد یافت.
من بوسیله عیسی مسیح خدا را شناختم و در نام مقدسش میطلبم که ایمان مرا رشد دهد و قوی گرداند و به من علم و حکمت اموزد تا گامی در جهت ملکوت و پادشاهی او بردارم.
آمین
چرا بشارت درباره عیسی مسیح لازم است؟
زندگی ,یک ,خدا ,گفتم ,تو ,بی ,با خود ,بی عدالتی ,را در ,به من ,خود گفتم
درباره این سایت